O son da estrela escura  /  Doa








medieval.org
www.doa-music.com
Ruada R 100 D
, 1979
Clave, Punteiro 9012-CD, 1995

cm







1. Festa de Loor  [2:23]   Alfonso X   CSM  340 · CSM  401

2. Danza do rosal  [2:30]  popular

3. Danza das espadas  [1:40]  popular

4. La Pernette  [5:48]  anónimo francés

5. Carballesa  [1:38]  popular

6. Cantiga V  [1:52]   Martín Códax   ca  V

7. Romance de Doña Eusenda  [2:38]  anónimo

8. Cabalgata de Ribadavia  [1:14]  popular

9. A casadiña infiel  [3:35]  popular

10. Cantiga II  [1:52]   Martín Códax   ca  II










DOA [LP y web]
Bernardo Martínez: flauta travesera, flauta irlandesa, percusión
Xoan Piñón: guitarra acústica, laúd, mandolina, dulcimer, clave
Miro Casabella: voz, zanfona, cítara
Pedro Puértolas: violín
Xaquín Branco: gaita gallega, bombarda, bodhram
Enrique F. Ferreira: violoncello




DOA [CD]
Bernardo Martínez: flautas, percusión
Miro Casabella: voz, zanfoña, cítola
Pedro Puértolas: violín
Enrique F. Ferreira: violonchelo
Xoan Piñón: guitarra, laude, mandolina
Xaquín Branco: gaita, bombarda, percusión



Arreglos, adaptación y producción Xoan Piñón, Bernardo Martínez, Miro Casabella
Dirección musical Xoan Piñón, Bernardo Martínez, Miro Casabella, Pedro Puértolas


Técnico de grabación José Vinader
Estudios de grabación Kirios (Madrid) Outono 1979
Diseño carpeta Alberto Carpo
Foto portada e interior Xoan Piñón


O Son da Estrela Escura (1979)

Finisterre, al final del Camino de Santiago, es la Estrella Oscura, la última estrella de la Vía Láctea. Hasta no se sabe cuanto tiempo antes del Cristianismo fue punto de magnetismo misterioso que hizo llegar a las tierras gallegas, muchas y variadas culturas de los pueblos indo-europeos. Esto fue semilla para el desarrollo de una música única, toda ella nacida de motivaciones mágicas. Este trabajo es una pequeña antología de piezas tradicionales de diferentes épocas y raices. En su elaboración partimos de las partituras existentes en los distintos cancioneros. No nos propusimos hacerlo de un modo ortodoxo; más bien guiados (de forma subxetiva) por la sensibilidad de la que es poseedora esta tierra.