Metamorfozy. Music of Ancient Greece
Gardzienice, Ośrodek Praktyk Teatralnych

ŹRÓDŁA. OPIS UTWORÓW Kkompozycja na motywach tekstów antycznych i fragmentów ocalałego zapisu muzycznego rekonstrukcja integralnaR Skrót [West] używany przy opisie utworów odsyła do książki: West M.L., Ancient Greek Music, Oxford 1992.	SOURCES. DESCRIPITION OF THE WORKS Kcomposition based on ancient texts and fragments of remaining musical notation Rintegral reconstruction [West] = West M.L., Ancient Greek Music, Oxford 1992.
1-4. Fragmenty Peanu delfickiego II i Prosodionu do Apollona - Παιάν δε και ποθόδιον ε'΄ς τον θεὸν, dosł. Pean i prosodion na cześć boga. Tekst i muzykę ułożył Ateńczyk Limenios, syn Thoinosa. Jest to pean (przechodzący od wersu 36 w pothodion, czyli prosodion, pieśń procesyjną) wykonany w roku 127 p.n.e. podczas uroczystości w Delfach przez chór zawodowych muzyków z Aten (technitai, w tekście zwani też gromadą Bakchosa). Tekst utworu wraz z notacją muzyczną został wyryty na marmurowej zewnętrznej ścianie skarbca ateńskiego w Deliach. Bezcenna dla poznania muzyki greckiej i zasad jej zapisywania inskrypcja jest obecnie przechowywana w Muzeum Delfickim (nr inw. 489, 1461, 1591, 209, 212, 226, 225, 224, 215, 214).	1-4: Fragments of the Second Delphic Paean and prosodion (processional) to Apollo - Παιάν δε και ποθόδιον ε'΄ς τον θεὸν, literally meaning Paean and prosodion to the glory of the god. Text and music were composed by Limenius of Athens, son of Thoinos. The paean, which, from line 36, changes into pothodion (otherwise known as prosodion or a processional), was performed in 127 BC during celebrations in Delphi by a choir of professional musicians from Athens (technitai, also named in the text as Bacchus' company of artists. The text with accompanying musical notation was inscribed on the outer marble wall of the Athenian Treasury building at Delphi. This inscription, of very high value to our knowledge of Greek music and the principles of its notation, is preserved in the Delphi Museum, inventory nos. 489, 1461, 1591, 209, 212, 226, 225, 224, 215, 214.
’´Ιτ έπι ... Παρνασίαν RIt'epi...Parnasian! [West s./p. 293, Doc. 13; ww./lines 1-6]
1. Na Parnas! Przybądźcie na ten z dala widoczny, [rozmiłowany w tańcu] stok Parnasu o dwóch szczytach, Muzy Pieiyjskie, mieszkanki ośnieżonych skał Helikonu, zacznijcie mój hymn! Śpiewajcie o złotowłosym Pytyjczyku, z dala rażącym bogu z piękną lirą, Febie, którego pawiła szczęsna Latona przy sławnym jeziorze, objąwszy rękami bujną gałąź szarej oliwki.	1. On to Parnas Come to this far-visible, [dance-loving] twin-peaked Parnassian mountain-side and begin my hymn, Pierian Muses that dwell on the snow-covered crags of Helicon. Sing of the gold-haired Pythian god, the far-shooter with the fine lyre, Phoebus, whom blest Leto bore beside the famous lake, clasping in her labour the grey olive's vigorous stem.
Μελίπνοον RMelipnoon [West s./p. 295, Doc. 13; ww./lines 13-15]
2. Dźwięk tchnący miodem Libijski lotos (aulos) wydając z siebie dźwięk tchnący miodem snuł słodką pieśń i stapiał się z barwnymi melodiami kitary, a mieszkająca w skalach Echo wtórowała im okrzykiem.	2. Honey-breathed voice Pouring forth its honey-breathed voice, the Libyan pipe (aulos) sang sweetly, blending with the shimmering tunes of the kithara, while Echo who lives among the rocks joined in the holy song.
’Αλλά Λατούς RAlla Latous [West s./p. 298, Doc. 13; ww./lines 26-35]
3. O synu Latony Lecz ty, pięknooki synu Latony, zabiłeś strzałami dziecko Ziemi, [a także Tityosa, za to, że] pożądał [twej] matki ... Zabiłeś potwora syczącego [z legowiska]. [A potem] czuwałeś przy pępku Ziemi, gdy barbarzyński Ares grabiący twą wyrocznię zginął w zimowej [nawałnicy].	3. O son of Leto! But lovely-eyed son of Leto, thou didst slay the child of Earth with thy arrows, [and likewise Tityos who] conceived a desire for [thy] mother ... Thou didst kill the creature ... [hissing from its lair ...] [Again] thou didst guard the shrine at the earth's navel when the barbarian war-fury, making to plunder thy oracular seat, perished in wintry [storm].
’Αλλή ώ Φοίβε KAll'o Phoibe [West s./p. 299, Doc. 13; ww./lines 36-49]
4. O Febie! O Febie, zachowaj powstałe z boskiej woli miasto Pallady i lud sławny, i ty też, o bogini Artemido, władczyni kreteńskich luków i psów łowczych, i ty najdostojniejsza Latono. Sprawcie, by mieszkańcy Delf wraz z ich dziećmi, majątkiem, domami byli bezpieczni. A przyjdźcie życzliwi dla zwycięzców igrzysk, sług Bakchosa (muzyków), wzmocnijcie ozdobioną wieńcem męstwa władzę Rzymian wiecznym panowaniem by rozkwitała wśród zwycięstw.	4. O Phoebus! O Phoebus, preserve Pallas' divinely-founded city and glorious people, and thou too, goddess, mistress of Cretan archery and hunting hounds, Artemis, and august Leto. And keep the Delphians secure in house, family, and livelihood. And come in favouring mood for Bacchus' servant musicians; and increase the Romans' spear-crowned rule with age-long power, so that it thrives victorious.
Παιάν ’ώ Παιάν RPaian, o Paian [West s./p. 317, Doc. 40; ww./lines 1-2]
5. Peanie, o Peanie Pean do Apollona. Utwór zachowany fragmentarycznie na papirusie berlińskim (nr inw. 6870). Kompozytor nieznany. Kopię sporządzono pod koniec II lub na początku III wieku. Nagranie jest pierwszą próbą pełnej rekonstrukcji tego zabytku. Peanie, o Peanie, bądź pozdrowiony, władco ... który radujesz się Delos ... i skłębionymi wodami Ksanthosu i źródłami Is,menosu ... Peanie, który przewodzisz pieśniom Muz u Końskiego Zródla (Hippokrene) ... głos, ty, który ... ogień ... uwieńczywszy [laurem] włosy, [pomściłeś] zniewagę uczynioną twej matce Latonie remu Zeus niesie pochodnię ... dla którego w ziemi rosną płowe ziarna.	5. Paian, o Paian! Paean to Apollo. Fragments of this composition have been preserved in the Berlin papyrus 6870. Composer unknown. The copy was made in the late 2nd or early 3rd century AD. This recording presents the first ever attempt at the full reconstruction of this piece. Paian, o Paian, hail, o Lord ... who delights in Delos' ... and in the eddying waters of Xanthos ... and Ismenos' springs ... Paian, that leadest the Muses in their singing by the Horse's Fountain (Hippokrene) ... voice, thou that ... fire ... binding [bay] on thy hair ... [thou didst punish] the insult of Leto thy mother for whom Zeus bears the torch . .. for whom in the soil the yellow grain grows.
Τού δε τόπου KTou de topou [West s./p. 324, Doc. 48]
6. Z jakich stron? Fragment wiersza z tragedii (?) z muzyką w czterech różnych wersjach. Kompozytor nieznany. Papirus z Oxyrhynchos (POxy. 3705), kopia z III wieku. Z jakiego miejsca? Cóż pam[ięć?]	6. Of what region? Fragment of a verse, probably from a tragedy j?) with music in four different versions. Composer unknown. Papyrus from Oxyrhynchus (POxy. 3705), copied in the 3rd century AD. Of what region? What memor[y?]
Γας πελώρωͺ συνανταͺς κόραͺ RGas peloroi synantais korai [West s./p. 297, Doc. 13; ww./lines 23-25]
7. Spotkałeś straszną córę Ziemi Pean delficki II. Tekst i muzyka: Limenios (zob. opis do 1-4) Oplótłszy włosy [ciemną jak wino] gałązką lauru i niosąc [swój luk?] w nieśmiertelnej ręce, o panie, [spotykasz straszną Ziemi] córę.	7. Of what region? Second Delphic Paean. Text and music: Limenius (see above, 1-4) Plaiting a [wine-dark] bay-stem about thy hair and trailing thy bow(?) in thy immortal hand, lord, [you meet the fearsome daughter of the Earth.]
8-9. Pean delficki I. Autorem słów i melodii jest Athenajos. Pieśń tę wykonał chór ateńskich muzyków-profesjonalistów w Deltach w roku 127 p.n.e. podczas uroczystości, którą uświetniał również Pean delficki II wraz z prosodionem (zob. opis do 1-4). Tekst opatrzony notacją muzyczną zapisano na zewnętrznej ścianie skarbca Ateńczyków w Deltach (obok wspomnianego peanu i prosodionu). Oryginał inskrypcji jest obecnie przechowywany w Muzeum Delfickim (nr inw. 517, 526, 494, 499).	8-9: First Delphic Paean. Both text and melody were composed by Athenaeus. The song was performed by Athenian professional musicians in Delphi in 127 BC during celebrations that were also graced by the Second Delphic Paean and the prosodion (processional; see above, 1-4). Text and musical notation were inscribed on the outer marble wall of the Athenian Treasury at Delphi (alongside the above-mentioned Second Paean and the prosodion). The original inscription is preserved in the Delphi Museum, inventory nos. 517, 526, 494, 499.
[Προμόλεθ΅ Μούσαι] RPromolete Mousai [West s./p. 288, Doc. 12; ww./lines 1-7]
8. Przybądźcie Muzy Pean delficki I. Tekst i muzyka: Athenajos [Przybądźcie Muzy], których [przeznaczoną siedzibą jest] pokryty gęstym lasem Helikon, białoramienne córki głośno grzmiącego [Zeusa], przyjdźcie opiewać w pieśniach waszego brata, Feba o złotych włosach, który przez podwójny szczyt tej parnasyjskiej skały wraz ze sławnymi dziewczętami z Delt przybywa do wód pięknie płynącego źródła Kastalii, gdy udaje się do swej wyniosłej wyroczni na delfickiej skale.	8. Come forth, ye 13 Muses Come forth, ye (Muses) that [were allotted] deep-forested Helicon, loud-booming [Zeus'] fair-armed daughters; come to celebrate your brother in songs, Phoebus of the golden hair, that over the twin peaks of this crag of Parnassus, accompanied by the famous maidens of Delphi, comes to the waters of the fair-flowing Castalian spring as he attends to the mountain oracle [in Delphi].
[’´Ην], κλντά μεyαλόπολις ’Αθθις REn, klyta megalopolis Atthis [West s./p. 288, Doc. 12; ww./lines 8-13]
9. Oto Attyka Pean delficki I. Tekst i muzyka: Athenajos (zob. opis do 8). Oto Attyka, kraj wielkiego miasta, ku modłom zwrócona, której siedzibą jest niezniszczalna równina zbrojnej Tritonidy (Ateny), a na świętych ołtarzach Hefajstos spala udzce młodych byków; zarazem arabski zapach kadzideł unosi się ku Olimpowi (niebu). Lotos (aulos) głośno rozbrzmiewając barwnymi tonami wygrywa pieśń, a słodko brzmiąca złota kitara podejmuje melodię hymnów..	9. Lo, Attica Lo famous Attica of the great city is here at prayer, whose home is Tritonis' (Athena's) invincible ground; and on the sacred altars Hephaestus is burning the thighs of young bulls; at the same time Arabian incense-smoke spreads up to Olympus (heaven), and the clear-braying pipe (aulos) weaves shimmering tunes into the singing, while the sweet-voiced golden kithara takes its part in the song of praise.
΅Ω Βάκχού RO Bakchou [West s./p. 296, Doc. 13 (Limenios/Limenius); ww./lines 19-20] [West s./p. 291, Doc. 11 (Athenajos/Athenaeus); ww./lines 19-20]
10. O Bakcha... Fragmenty wybrane z Peanu delfickiego II i Peanu delfickiego I. Wielka, natchniona, wtajemniczona gromada artystów Bakcha. Ta cala kompania artystów z Attyki wielbi ciebie, sławny synu wielkiego Zeusa, tobie bowiem dal on w darze tę ośnieżoną skalę, na której wszystkim objawiasz nieśmiertelne wróżby.	10. O Bacchus' Selected fragments from the First and Second Delphic Paeans. (...) Bacchus' great inspired [initiated] company of Artists. The whole company of Artists of Attica glorifies you, the son of mighty Zeus, who granted you this snow-capped crag, where you show forth immortal oracles for all men.
Τρέποδα μαντείον ώς είλες KTripoda manteion hos heiles [West s./p. 291, Doc. 12; ww./lines 16-20]
11. Tak oto zdobyłeś wieszczy trójnóg Pean delficki I. Tekst i muzyka: Athenajos. (zob. opis do 8) (Śpiewamy), jak zdobyłeś wieszczy trójnóg, strzeżony przez obmierzłego węża, gdy [unicestwiałeś ten płód Ziemi], lśniący i skręcony, [aż bestia z potężnym], dzikim sykiem w końcu wyzionęła ducha.	11. Thus you took possession of the prophetic tripod First Delphic Paean. Text and melody were composed by Athenaeus (see above, 8-9). (We sing) how you took possession of the prophetic tripod that a fearsome serpent guarded, when you removed the earth-born, shimmering, coiling creature, and with charmless hissings it expired.
[΅Ωδε] Γαλατάν ’´Αρης KHode Galatan Ares barbaros [West s./p. 292, Doc. 12; ww./lines 21-23]
12. Barbarzyński Ares Galatów Pean delficki I. Tekst i muzyka: Athenajos. (zob. opis do 8) Tak [barbarzyński] Ares Galatów, [który na ziemię tę] wkroczył bezbożnie ... Lecz io! ród....	12. [Barbarian] Gauls' Ares First Delphic Paean. Text and melody were composed by Athenaeus (see above, 8-9). In this way the Gauls' [barbarian] Ares (war-fury), that im that a fearsome serpent guarded, when you removed the piously crossed [into this land] ... But io! generation ....
Το εμβόλιμον KTo embolimon [West s./p. 322, Doc. 45; ww./lines 21-23]
13. To embolimon Muzyka instrumentalna oparta na materiale muzycznym zaczerpniętym z papirusu z Oxyrhynchos (POxy 3161 recto).	13. To embolimon Instrumental music based on the papyrus from Oxyrhynchus (POxy. 3161 recto).
Χρυσεοκίθαριν ... μούσαν KChryseokitharin... Mousan [West s./p. 287, Doc. 71; ww./lines 202-224]
14. Muza złotej kitary Timotheos, Persowie (fragment). Urywek znanego utworu (nomosu) czołowego innowatora poezji i muzyki greckiej okresu klasycznego (ok. 450 - ok. 360 p.n.e.). Wybrane przez kompozytora współczesnego wersy należą do tzw. sphragis, pieczęci, czyli tej cząstki nomosu, w której poeta przedstawiał swoje credo poetycko-muzyczne. Sphragis Timotheosa jest dokumentem o wielkiej wadze dla poznania gustów i tendencji artystycznych panujących w Grecji pod koniec V wieku p.n.e., gdy do głosu dochodziło pokolenie reprezentantów nowej muzyki, w której tempo dominującej nad słowen melodii przestało już zależeć od struktury rytmicznej tekstu. Muzykę skomponował Maciej Richły. Incipit melodii zaczerpniety z papirusu zapisanego w polowie III wieku p.n.e (Zenon papyrus 59533). Lecz ty, co świeżo stworzoną Muzę, Władczynie liry ze złota, wynosisz, Przybądź mym hymnom pomocny, Ié-ie, Paian! Bo szlachetny, długowieczny Wielki Sparty przywódca - Lud pełen młodości kwiatów - Rozpala mnie i przeraża, I będzie gnębił palącą naganą Za to, że w nowych mych hymnach Dawniejszą znieważam melodię. Ja zaś nikogo - młodzieńca ni starca, Ni rówieśnika - nie trzymam Z dala od tych oto hymnów, Lecz skazi cieli dawnych melodii - O tak! wykluczam, tym bronię dostępu, Znieważycielom śpiewanych pieśni, Co głos naprężają w donośnych okrzykach Godnych publicznych heroldów. Orfeusz pierwszy lirę stworzył, Mistrz tonów różnorodnych, Syn Muzy Kalliope, Co z Pierii się wywodzi.	14. Muse of the golden kithara The Persians. This is a fragment of a well-known composition (nomos) by Timotheus, a leading innovator in both poetry and music in the Classical period (c. 450-c. 360 BC). Fragments have been chosen by the contemporary composer from the so-called sphragis (the seal), that is, the part of the nomos in which the poet offers his poetic and musical creed. Timotheus' sphragis constitutes an extremely valuable source of today's knowledge of artistic preferences and tendencies in Greece at the end of the 5th century BC. At that time music and poetry began to be significantly influenced by the new music, in which the tempo of the melody (which was more important than the words) no longer depended on the rhythmical structure of the text. Music composed by Maciej Richły. The beginning of the melody comes from a papyprus inscribed in the 3rd century BC (Zenon papyrus 59533). But you, who exalt the newly-created Muse, ruler of the golden lyre, come, you assisting my hymns, Ié-ie, Paian! For the noble, long-living, great leader of Sparta - the people full of the blooms of youth - inflames me and fills me with dread, and will pester me with his fierce rebuke that I, in my new hymns, insult the old tunes. I, however, keep nobody - a youth, an elder, a peer - away from these hymns; but the abusers of old melodies - oh yes! - I exclude them, I deny them access, those violators of sung tunes who strain their voices in loud exclamations fit for public heralds. Orpheus first created the lyre, he, the master of various sounds, son of the Muse Calliope, who comes from Pieria.
Κώμοσ RKomos [West s./p. 321, Doc. 43; ww./lines 20-22]
15. Komos Muzyka instrumentalna oparta na nutach papirusu berlińskiego, linie 20-22. (nr inw. 6870). Kopię papirusu sporządzono pod koniec II lub na początku III w. n.e.	15. Komos Instrumental music based on notation preserved in the Berlin papyrus, lines 20-22 (see also 5 above).
’Ασκληπιόν αείσωμεν KAsklepion aeisomen [West s./p. 287, Doc. 11]
16. Opiewajmy Asklepiosa Fragment heksametrycznego hymnu do Asklepiosa z notacją muzyczną tylko dla pierwszej linii; prawdopodobnie pozostałe linie wykonywano na tę sama melodię. Kompozytor nieznany. Zanan dziś inskrypcja (z okręgu Asklepiosa w Epidauros, SEG 30.390) pochodzi z końca III wieku n.e., ale utwór mógł być o wiele wieków starszy. Tekst oryginalny został w nagraniu rozszerzony o szereg peryfraz i przydomków Asklepiosa. Opiewajmy Asklepiosa.	16. Let us sing of Asclepius Fragment of a hexameter hymn to Asclepius. Notation has been preserved only in the first line; further lines were probably sung to the same tune. Composer unknown. Inscription known today (from precinct of Asclepius at Epidaurus, SEG 30.390) comes from the 3rd century AD but the piece itself might have been expanded with many different renditions and variant names of Asclepius. Let us sing of Asclepius.
Αίμα κατά χθονός KHaima kata chthonos [West s./p. 322, Doc. 44]
17. Krew na ziemi Fragment papirusu berlińskiego (zob, opis do 5) z lamentem z jakiegoś utworu dramatycznego (?); ostatnia linia na papirusie. Krew na ziemi ... Tekst rozszerzony o: rozbryzgana, ofiarowana, polana	17. Blood in the ground Fragment of the Berlin papyrus (see above, 5). Probably fragment of a dramatic composition (?); last line of the papyrus. Blood on the ground... Text expanded with: splattered, sacrificed, poured.
’´Αειδε μούσα RAeide Mousa [West s./p. 302 n./f, Doc. 16]
18. Śpiewaj Muzo Inwokacja do Muzy. Anonimowe wezwanie Muzy, przekazane w rękopisach razem z pieśniami Mesomedesa z Krety (działającego na początku II wieku n.e. na dworze Hadriana w Rzymie), ale różniące się od nich stylem muzycznym i dialektem; ten ostatni wskazuje raczej na jońskie pochodzenie utworu Śpiewaj mi, Muzo miła, pieśń moja rozpocznij, niech powiew z twych gajów poruszy me serce. Biegła w sztuce Kalliopo, rozkosznych Muz przewodniczko, i synu Latony, delijski Pajanie, życzliwi stańcie przy mnie.	18. Sing, o Muse Anonymous invocation of the Muse, transmitted in manuscripts together with songs by Mesomedes of Crete (active in the early 2nd century AD at the court of Hadrian in Rome) but differing from them both in musical style and dialect; the latter appears to indicate the Ionian origin of the piece. Sing for me, dear Muse, begin my tuneful strain; a breeze blow from your groves to stir my listless brain. Skilful Calliope, leader of the delightsome Muses, adn skilful instructor, son of Leto, Delian Paian, favour and be with me.
’´Ονου όρχησις KOnu orchesis
19. Taniec osła Muzyka bębnów towarzysząca mimetycznemu tańcowi w spektaklu Metamorfozy.	19. Ass's dance Drumming that accompanies a mimetic dance in the production of Metamorphoses.
Το πάλαι δ’ ην Κρόνος άρχων KTo palai d'en Kronos archon [West s./p. 311 n./f., Doc. 30]
20. Kronos rządził dawno temi Timotheos, fr. 20 Page (796 PMG). Programowa pieśń Timothosa, głoszącego nowe hasła poety-muzyka z epoki klasycznej (zob. opis do 14). Muzyka: Maciej Richly. Wers oparty na sekwencji melodii z papirusu z Oslo (nr inw. 1413), utrzymanej w kwiecistym stylu nowej musiki dytyrambicznej. Ja nie śpiewam starych pieśni, Lepsze bowiem moje - nowe; W kwiecie wieku Zeus nam włada, Kronos rządził dawno temu. Czas się rozstać z dawną Muzą!	20. Cronus had ruled a long time ago Timotheus fragment 20 Page (796 PMG). A programme song by Timotheus, an innovative poet-musician of the Classical period (see above, 14). Music: Maciej Rychły. Line 4 is based on the musical sequence from the Oslo papyrus (inventory n0. 1413) in the florid style of dithyrambic music. I do not sing old songs, for my own new ones are better; in the fullness of time Zeus rules over us, Cronus had rule a long time ago. It is time ti part with the old Muse.
Χρυσέα φόρμιγξ RChrysea Phorminx [Athanasius Kircher, Musurgia Universalis vol. 1, ss./pp. 541-542]
21. Złota formingo Pindar, Oda Pytyjska I (fragment). Początek ody ułożonej dla uczczenia zwycięstwa tyrana sycylijskiego, Hierona z Ajtny, w wyścigach kwadryg na igrzyskach pytyjskich w roku 470 p.n.e. Apostrofa do złotej formingi zapoczątkowuje u Pindara wspaniałą pochwalę muzyki, nadającej porządek i harmonię całemu światu. Ze względu na okres życia autora tekstu (518-438 p.n.e.) trzeba by uznać, że jest to najstarszy znany nam zabytek muzyki greckiej, jednak okoliczności jego ujawnienia skłaniają większość uczonych do wniosku, iż jest to podróbka. Opublikował go mnich Athanasios Kircher (Musurgia Universalis, Rzym 1650, vol. I 541-542), utrzymując, że nuty skopiował z manuskryptu znalezionego w bibliotece klasztoru Zbawiciela w pobliżu Messyny na Sycylii. Manuskryptu tego jednak nikomu innemu nie udało się dotąd odnaleźć. Złota formingo należna Apollonowi i Muzom o włosach ciemnych jak fiołki, której posłuszny jest krok taneczny, początek świętowania.(ww. 1-2)	21. O golden phorminx Pindar, First Pythian Ode. Beginning of ode composed to celebrate the victory of the Sicilian tyrant Hieron of Aitna in chariot races during the Pythian games in 470 BC. With this evocation of the golden phorminx Pindar embarks on an extraordinary praise of music that imparts order and harmony to the whole world. Taking into account the times when the author lived (518-438 BC), one may be inclined to consider this fragment the oldest surviving remnant of Greek music; however, the circumstances in which it came to be known have persuaded scholars to regard it as an imitation. The piece was published by a monk, Athanasius Kircher (Musurgia Universalis, Rome, 1650, v. 1, pp. 541-542), who maintained that he had copied the musical notation from a manuscript found in the library of the monastery at Messina, Sicily. That manuscript, however, has never been located. O golden phorminx that befits Apollo and Muses of violet-dark hair, obeyed by the dance step, beginning of festivities. (lines 1-2)
Μήτ’ εμοί RMet' emoi [West s./p. 286, Doc. 4]
22. Ani mnie Euripides, Ifigenia w Aulidzie (fragment). Szczątkowy zapis nutowy do wersów 784-792 i 1499(?)-1509 Ifigenii w Aulidzie przechował się na papirusie znajdującym się obecnie w Lejdzie (nr inw. 510); jest to kopia z III wieku p.n.e. Jedynie pierwszy ze wspomnianych urywków pozwała się odczytać, i to zaledwie w drobnej części. Ponieważ sztukę wystawił w Atenach w roku 405 p.n.e., rok po śmierci poety, jego syn Eurypides Młodszy, być może muzykę należy przypisać właśnie jemu. Ze względu na opisany wyżej stan papirusu prezentowany na płycie utwór jest w przeważającej części rekonstrukcją. Ani mnie, ani dzieci mych dzieci niech nigdy nie czeka obawa, którą przy krosnach Lidyjki bogate w złoto i Frygów małżonki w rozmowie w takich będą wyrażać słowach: Któż mnie do łez przywiedzie szarpiąc włosy me piękne i kwiat mój zerwie wśród ruin ginącej ojczyzny? (ww. 784-792)	22. Neither I Fragmentary notation to lines 784-792 and 1499(?)-1509 of Euripides' Iphigenia in Aulis has been preserved in a manuscript, currently at Leiden, inventory no. 510; it is a copy made in the 3rd century BC. Only the first of the fragments can be deciphered, and only in part at that. As the play was first staged in 405 BC, a year after the poet's death, by his son Euripides the Younger, the music preserved in the manuscript may, possibly, be ascribed to him. Because of the condition of the papyrus, the recording presents, in the main, a reconstruction of the piece. I pray neither I or children of my stock may ever have those prospects that the Lydian women rich in gold and the Phiygians' wives will think on as they ply their looms: 'Which man will pull my fine hair to tears and ravish me amid the ruin of my fatherland? (lines 784-792)
Κατολοφύρομαι RKatolophyromai [West s./p. 284 n./f., Doc. 3]
23. Opłakuję Eurypides, Orestes 339-344. Na papirusie wiedeńskim G 2315 (Rainer inv. 8029) zachowała się częściowo uszkodzona notacja do wersów 338-344 Orestesa; muzykę skomponował zapewne sam Eurypides. Kopia pochodzi z ok. 200 roku p n e. Prezentowany tu tekst rozpoczyna się od wersu 339 i jest przestawiony w stosunku do oryginału. Niepełny zapis nutowy wymagał w kilku miejscach rekonstrukcji. Zabytek - ze względu na współczesnego słuchacza - został zinterpretowany zgodnie z tradycją odczytywania chromatycznego. Opłakuję, opłakuję krew twej matki, co w szal cię wprowadza. Wielkie szczęście wśród śmiertelnych nie Owa długo. [Człowieka wnet] bóstwo jakieś - tak jak pośród niosących zgubę, gwałtownych bałwanów na morzu, szarpiąc żaglem szybkiego statku - w cierpień pogrąża otchłani.	23. I grieve Partly destroyed notation to lines 338-344 from Euripides' Orestes has been preserved in the Vienna papyrus G 2315 (Rainer inventory no. 8029); music was probably composed by Euripides himself. The copy dates from about 200 BC. The text presented here starts at line 339 and contains a dislocation in relation to the original. The incomplete score required reconstruction in places. The piece has been rendered in the chromatic tradition, to comply with the expectations of the modern-day listener. I grieve, I grieve - your mother's blood that drives you wild. Great prosperity among mortals is not lasting: upsetting it like the sail of a swift sloop some higher power swamps it in the rough doom-waves of fearful toils, as of the sea.
‘´Ωσον ζηͺς RHoson zes [West s./p. 301, Doc. 15]
24. Dopóki żyjesz Pieśń Seikilosa. Sztandarowy przykład muzyki antycznej. Utwór wyryty na płycie nagrobnej Seikilosa znalezionej w roku 1883 w Aidin w pobliżu Tralles w małoazjatyckiej Kwil, zazwyczaj datowany na I wiek n.e. Obecnie przechowywany w Muzeum Narodowym w Kopenhadze (nr hiw. 14897). Dopóki żyjesz, bądź promienny, Nie zamartwiaj się nawet przez chwilę, Zycie nam dane na krótko, Czas w końcu go zażąda.	24. While you are alive Song of Seikilos. This is the most celebrated example of ancient music. The composition was inscribed on the stele (gravestone) of Seikilos, found in 1883 in Aidin near Tralles in Caria, Asia Minor, and is usually dated to the 1st century AD. It is preserved in the National Museum in Copenhagen (inventory no. 14897). While you're alive, shine, man, don't be the least bit blue. Life's for a little span; Time demands its due.
Ευοί Βάκχαι REuoi Bakchai [West s./p. 309 n./f., Doc. 23-28]
25. Euoi Bakchantki Inkantacj a ku czci Dionizosa. śpiew oparty na dwóch z sześciu wzorcowych struktur muzycznych, zapisanych w tzw. Anonymus Bellermanni 97-104. Ów Anonymus to hipotetyczny autor (choć raczej było trzech autorów) bardzo wartościowej kolekcji ćwiczeń na instrument z IV (?) wieku n.e., którą po raz pierwszy wydał z rękopisów bizantyńskich F. Bellermann w roku 1841 (stąd używana do dziś nazwa).	25. Euoi Bacchants Incantation to the glory of Dionysus. The singing is based on two of the six musical patterns preserved in the so-called Anonymus Bellermanni 97-104. This Anonymus was the supposed author (although there were, more probably, three different authors) of a very valuable collection of instrumental exercises from the 4th century AD, published for the first time from Byzantine manuscripts by F. Bellermann in 1841 (hence the name, which is used to this day).
OPRACOWAŁ: JERZY DANIELEWICZ	DESCRIPTION BY JERZY DANIELEWICZ